O PARAFII

PARAFIA ZWIASTOWANIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W HRUDZIE – parafia rzymskokatolicka w Hrudzie.

Terytorium parafii obejmuje Hrud, Kamieniczne, Ossówkę oraz Roskosz.

Drewniany kościół parafialny został zbudowany w 1666 roku jako cerkiew unicka fundacji Michała Kazimierza Radziwiłła. W 1875, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, placówka duszpasterska została włączona do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1919 została zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego.

Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny w Hrudzie, wzniesiony w XVII w. jako cerkiew unicka, w latach 1875-1919 użytkowana przez parafię prawosławną.

HISTORIA

W Hrudzie znajdowała się od 1666 parafia unicka, której fundatorem był Michał Kazimierz Radziwiłł. Cerkiew w miejscowości nosiła wówczas wezwanie Ofiarowania Najświętszej Panny Marii. W czasie prześladowania unii, cerkiew unicką rozebrano a w jej miejsce wybudowano nową w 1875 r. . Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, placówka duszpasterska została włączona do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1]. Narzucenie zmiany wyznania spotkało się z oporem miejscowej ludności, przez co mieszkańcy Hrudu zostali poddani represjom (przymusowy kwaterunek wojska we wsi, kontrybucje, aresztowania, zmuszanie do bezsensownych prac, w kilku przypadkach zsyłka na Syberię)[2]. Cerkiew hrudzka pozostawała świątynią prawosławną do 1919, gdy została zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego. Parafię katolicką erygowano w 1925 r.. Z powodu braku kapłanów była administrowana przez dziekana bialskiego. Pierwszy proboszcz został mianowany w 1930 r. .Budynek kościoła przebudowano, by dostosować go do liturgii w obrządku łacińskim. Następnie w latach 1928 i 1934 był remontowany, a w 1934 także powiększony; wtedy dobudowano także zakrystie. Kolejne renowacje kościoła miały miejsce w latach 1977( (przebudowano wieżę i sygnaturkę) , 1980 ( renowacja wnętrza kościoła –  szalunek ścian i sufitu, złocenie ołtarzy, nowe ławki), 2017 (wymiana blachy na dachu i kolejna przebudowa wieży i sygnaturki).

Z kościołem sąsiaduje ceglana dzwonnica (1956r) oraz budynek plebanii zbudowany w 1930r..

ARCHITEKTURA

Budynek kościoła wzniesiony jest z drewna, w konstrukcji wieńcowej, na podmurówce kamiennej. Obiekt nie jest orientowany, jego pomieszczenie ołtarzowe położone jest od strony północnej. Budowla zachowuje natomiast typowy dla cerkwi podział na nawę, przedsionek i prezbiterium. Wszystkie te części obiektu są wzniesione na planie prostokąta, nad przedsionkiem położona jest wieża na planie kwadratu. Od strony południowej we wnętrzu znajduje się chór muzyczny. Nad nawą położony jest dach czterospadowy, nad prezbiterium i przedsionkiem – dachy dwuspadowe, wieżę natomiast nakryto dachem hełmowym zwieńczonym krzyżem.

Ołtarz główny wybudowany w 1937 r. W głównym ołtarzu znajdują się gipsowe rzeźby Serca Jezusa oraz Piotra i Pawła . Rzeźba Serca Pana Jezusa zasuwana obrazem Zwiastowania dodanym do kompozycji w 1948. W lewym ołtarzu  jest obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus, w prawym obraz św. Franciszka.. Elementem ikonostasu kościoła unickiego jest  obraz Ostatniej Wieczerzy z początku XIX w. Na wyposażeniu kościoła pozostaje także wykonana na przełomie XIX i XX wieku monstrancja, neobarokowa chrzcielnica z tego samego okresu i zespół naczyń liturgicznych powstałych w II poł. w. XIX lub w I poł. kolejnego stulecia Z początku XX wieku pochodzą również dwa krzyże – ołtarzowy i procesyjny.